LITURGICZNA SŁUŻBA OŁTARZA W PARAFII OPATRZNOŚCI BOŻEJ W KALISZU
Oto za chwilę przystąpię do ołtarza Bożego, do Boga, który rozwesela młodość moją. Do świętej przystępuję służby – chcę ją dobrze pełnić. Proszę Cię, Panie, Jezu o łaskę skupienia: by myśli moje były przy Tobie, by oczy moje były zwrócone na ołtarz a serce moje oddane tylko Tobie. Amen.
Ostatnia Niedziela w roku liturgicznym, niedziela Chrystusa Króla to przede wszystkim patronalna uroczystość Liturgicznej Służby Ołtarza – ministrantów. Słowo ,,ministrant” pochodzi z języka łacińskiego i oznacza ,,sługę”. Stary Testament wskazuje nam postać młodego Samuela, przebywającego w sanktuarium w Szilo, który pomagał kapłanowi Hellemu (1Sm 2,11). Samuel pełnił posługę wobec Pana ubrany w lniany efod, dorastał pod okiem Hellego i coraz bardziej podobał się tak Panu, jak i ludziom.
Natomiast w Ewangelii św. Jana czytamy: „Andrzej, brat Szymona Piotra, rzekł do Jezusa: Jest tu jeden chłopiec, który ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby [..] Jezus wziął chleb i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym” (J 6, 8-9). Tak więc ów „praministrant” służył samemu Zbawicielowi i w ten sposób uczestniczył w cudzie rozmnożenia chleba i ryb. Dokonany przez Jezusa cud jest uważany za początek Eucharystii. Od początku chrześcijaństwa Biskup sprawował Najświętszą Ofiarę wraz z asystą liturgiczną, w skład której wchodzi tylko diakoni.
Osobny urząd lektora ukształtował się w pierwszych wiekach chrześcijaństwa. Urząd ów był sprawowany przez chłopców, którym stawiono wysokie wymagania moralne.
W późniejszych wiekach publiczne czytanie słowa Bożego zarezerwowane było wyłącznie dla osób przygotowujących się do kapłaństwa. W średniowieczu do mszy świętej usługują klerycy, a od Soboru Trydenckiego (1545) ministranci. W oficjalnych dokumentach Kościoła wzmiankę na ten temat znajdujemy dopiero w „Mediator Dei” Piusa XII z 1947 r. W czasach gdy Eucharystia była sprawowana w języku łacińskim, gdy ksiądz był odwrócony tyłem do ludzi, wówczas służyło tylko dwóch ministrantów. Dopiero Sobór Watykański II (1962-1965) zajął się reformą liturgii i powrócił do starej tradycji Kościoła. Podkreślił rolę ludzi świeckich w sprawowaniu kultu Bożego i powierza na nowo funkcję lektora także osobom świeckim nie posiadających święceń.
W Polsce Konferencja Episkopatu powołała do istnienia Krajowe Duszpasterstwo Ministrantów (1964) Stało się to po ogłoszeniu Konstytucji o Liturgii (3.XII.1963). Biskupi chcieli, aby postanowienia KL były od razu wprowadzone w życie także na odcinku formacji służby liturgicznej. Ministranci, lektorzy, komentatorzy i członkowie chóru również spełniają prawdziwą funkcję liturgiczną. Niech więc wykonują swój urząd z tak szczerą pobożnością i dokładnością, jak to przystoi wzniosłej posłudze i odpowiada słusznym wymaganiom Ludu Bożego (por. KL 28-29).
Bardzo mocno rolę ministranta w życiu liturgicznym zaakcentował Papież Jan Paweł II, mówiąc podczas Międzynarodowej Pielgrzymki Ministrantów w 2001 r.: ,,Ministrant zajmuje uprzywilejowane miejsce podczas nabożeństw liturgicznych […]. Służąc do mszy św. występuje publicznie we wspólnocie. Doświadcza z bliska, że Jezus Chrystus jest obecny i działa w każdym akcie liturgicznym. W ten sposób podczas liturgii ministranci są kimś o wiele więcej niż tylko zwykłymi pomocnikami kapłana. Są przede wszystkim sługami Jezusa Chrystusa, odwiecznego Najwyższego Kapłana […]”.
Posługa ministranta nie sprowadza się wyłącznie do służby przy ołtarzu,ale w życiu codziennym jest on wezwany do dawania wiarygodnego świadectwa swej wiary. Służy ludziom tylko i wyłącznie ze względu na Boga, a nie dla jakiegoś innego celu.
Warto w tym momencie przytoczyć zasady, jakie powinien spełniać ministrant pełniąc posługę przy ołtarzu. Według św. Jana Berchmansa, są one następujące:
– Moje serce tylko wtedy może być bezpieczne, gdy wytrwa w szczerej, dziecięcej miłości ku Matce Bożej.
– Mało mówić, dużo czynić.
– Wielce sobie ważyć drobne sprawy.
– Jeśli nie dojdę do świętości za młodu, nigdy nie będę świętym.
– Myśl, żebyś Panu Bogu się podobał, a Pan Bóg o tobie będzie myślał.
– Sumiennie dopilnuj punktualnego, rannego wstawania.
– Kto nie docenia modlitwy, nie wytrwa w pobożności.
– Wszystko, co czynisz, czyń z wielką starannością.
– Cierpliwość jest koroną wszelkich cnót.
– Nie czyń nigdy tego, co Ci się w drugich nie podoba, ale to, co się w nich podoba.
W naszej parafii Liturgiczna Służba Ołtarza spotyka się w każdą sobotę w górnym kościele o godz. 1000. Spotkania rozpoczynamy i kończymy modlitwą. Omawiamy bieżące sprawy parafii, rozważamy Dyrektorium Służby Liturgicznej oraz przeprowadzamy próby, aby jak najpiękniej prezentować swoją funkcję liturgiczną. Od tego roku opiekunami ministrantów są: ks. Paweł Wrąbel i kl. Andrzej Pałka.
Boże, którego dobroć powołała mnie do Twej służby, spraw, abym uświęcony uczestnictwem w Twych tajemnicach przez dzień dzisiejszy i całe me życie szedł tylko drogą zbawienia. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.