Orioński Ruch Świecki

„Stuletnie doświadczenie Kościoła uczy nas, że ścisłe przylgnięcie duchowe

Do osoby Założyciela i wierność jego misji,

wierność wciąż uważna na znaki czasów, są źródłem życia

obfitującym dla samego Dzieła przez niego założonego i dla całego Ludu Bożego. (…)

Wy zostaliście powołani do uczestnictwa w łasce otrzymanej

przez swego Założyciela, aby ją przekazywać do dyspozycji całego Kościoła.”

Jan Paweł II

 HISTORIA

 Orioński Ruch Świecki (ORŚ) jest publicznym stowarzyszeniem wiernych świeckich. 

      Święty Alojzy Orione dla Zgromadzenia, które założył, widział wielką przyszłość we współpracy z ludźmi świeckimi. Skupiał wokół siebie byłych wychowanków i innych świeckich przyjaciół, których formował, wspierał w dziełach dobroczynnych, kształtował świadomość apostolską. Starał się ich angażować w sprawy  i ideały Małego Dzieła Boskiej Opatrzności. Świeccy byli dla niego uczniami i współpracownikami. 

      Te inicjatywy Założyciela dotyczące ludzi świeckich były podejmowane wielokrotnie po jego śmierci. W 1995 r. przełożony Generalny skierował do wszystkich Synów Boskiej Opatrzności List programowy  zapoczątkowujący Orioński Ruch Świecki. 

      W 1997 r. odbył się pierwszy międzynarodowy Zjazd Oriońskiego Ruchu Świeckiego, dzięki któremu ruch ten stał się bardziej dynamiczny i kreatywny. To wydarzenie, potwierdzone specjalnym Papieskim przesłaniem, można uznać za oficjalny akt utworzenia Ruchu. 

       Po zakończeniu pierwszej fazy tworzenia Oriońskiego Ruchu Świeckiego opracowano i przyjęto Kartę Jedności, co nastąpiło podczas drugiego międzynarodowego Zjazdu Oriońskiego Ruchu Świeckiego  w 2002 r. Zawiera ona wytyczne i zalecenia dotyczące formacji i kwestii organizacyjnych, które tworzą pewny punkt odniesienia dla osób podążających drogą Oriońskiego Ruchu Świeckiego zróżnicowanego pod względem narodowości, kultury, kategorii, rodzaju grup i działalności.  

      Orioński Ruch Świecki oceniono jako pożyteczny i dojrzały. Wkrótce uznano też  potrzebę uzgodnienia go z prawem kanonicznym. Wraz z charyzmatyczną Rodziną Oriońską przygotowano Statut i w oparciu o  postanowienia w nim zawarte zwrócono się o uznanie Oriońskiego Ruchu Świeckiego w świetle prawa kanonicznego za publiczne Stowarzyszenie wiernych świeckich przy Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego (CIVCVSA).

     Droga Oriońskiego Ruchu Świeckiego jest obecnie rozumiana jako jeden, zróżnicowany, ale skoordynowany, zorganizowany, autonomiczny, o niezbyt odległej historii podmiot określony przez charyzmat Ks. Orione, w jedności z całym Małym Dziełem Boskiej Opatrzności.

     Orioński Ruch Świecki nie jest nastawiony na zysk (ma charakter non profit) 

     Główna siedziba Ruchu - podobnie jak siedziba Dyrekcji Generalnej Zgromadzenia Synów Boskiej Opatrzności, Sióstr Małych Misjonarek Miłosierdzia i Oriońskiego Instytutu Świeckiego - znajduje się w Rzymie. Adres: ul. Cavour 238 - Rzym.

 CEL, DUCHOWOŚĆ, MISJA, FORMACJA

 Orioński Ruch Świecki tworzą wierni świeccy, którzy pragną żyć charyzmatem Ks. Orione i przekazywać go światu w jedności z Rodziną Oriońską, odczuwając pragnienie wzrastania dzięki miłości oraz wypełniając misję, aby Odnowić wszystko w Chrystusie (Ef. 1, 10).

Osoby świeckie należące do ruchu oriońskiego żyją modlitwą, Słowem Bożym i Eucharystią; kochają Jezusa, Maryję, Kościół i Papieża; służą Chrystusowi w ubogich i cierpiących.

Świeccy orioniści zobowiązują się, że będą budować jedność i wspólnotę w Chrystusie poprzez dzieła miłości oraz  będą się przyczyniać do lepszego poznania Kościoła i wzrostu miłości względem niego.

Zobowiązują się, że w życiu rodzinnym i społecznym będą promować godność osoby ludzkiej.

 Więcej informacji (Karta Jedności, przesłanie Jana Pawła II do Oriońskiego Ruchu Świeckiego i in.)  na stronie  www.orionisci.rel.pl w zakładce : GRUPA STUDIÓW ORIOŃSKICH

 „Dzieło oparte na miłości”
      Dnia 16 maja przypada rocznica kanonizacji świętego Alojzego Orione. Dokonał jej dokładnie przed dziesięcioma laty nasz papież- święty Jan Paweł II. Kilkadziesiąt lat wcześniej w przemówieniu po beatyfikacji (26 października 1980 r.) Ojciec Święty wyraził przekonanie, że ma on w osobie ks. Orione swego patrona- kapłana, który kochał Polskę i cały powierzył  się Opatrzności Bożej.
     Od 9o lat pracują w Polsce Księża Orioniści- duchowi synowie świętego ks. Alojzego Orione. To zgromadzenie zakonne powstało we Włoszech dla ubogich, odrzuconych przez społeczeństwo i oddalonych od Kościoła. Niestrudzony kapłan, jakim był założyciel wiedział, że człowieka zdobywa się przez czyny, przez bezinteresowną miłość całkowicie oddaną drugiemu. Był przekonany, że przykład czyni więcej niż słowo, że „dzieła miłosierdzia otwierają oczy na wiarę i rozgrzewają serca miłością do Boga”. Mówił, że są one najlepszym kazaniem i uniwersalnym argumentem, który przekona każdego wątpiącego.
     Charakterystycznym rysem duchowości oriońskiej jest szczególna wrażliwość na ludzi najbardziej pokrzywdzonych. Z miłości do najuboższych zrodziły się dzieła miłosierdzia, które miały przyciągać ludzi do Kościoła i papieża. W wielu polskich placówkach Księża Orioniści z wielkim poświęceniem i troską angażują się w posługę chorym, bezdomnym i opuszczonym. Przykładem może być Ośrodek dla Bezdomnych w Łaźniewie, gdzie opiekę i dom znajduje 50 osób oraz Zakład Opieki Leczniczej dla 90 osób. Podobne placówki, gdzie schronienie otrzymuje  po kilkadziesiąt osób, znajdują się w Czarnej koło Wołomina oraz w Henrykowie koło Zduńskiej Woli.
    Od niemal 20 lat posługę dla nieuleczalnie chorych w terminalnej fazie choroby nowotworowej pełnią księża i siostry orionistki w Wołominie. Oprócz opieki paliatywnej nad chorymi udzielana jest tam również pomoc i wsparcie duchowe dla rodzin w trakcie choroby osoby bliskiej,  jak i w czasie żałoby.
     W Izbicy Kujawskiej już od lat siedemdziesiątych działa Dom Pomocy Społecznej. Tutaj orioniści swą troską  obejmują osoby dorosłe z niepełnosprawnością intelektualną (ok. 100 miejsc). Opiekę natomiast nad starszymi i schorowanymi sprawuje się w Brańszczyku- w Domu Emeryta- gdzie jesień życia przeżywa kilkadziesiąt osób.
     W oriońskim charyzmacie mieści się także posługa dla dzieci i młodzieży. Dla nich działa Specjalny Ośrodek Wychowawczy w Kaliszu, który  jest niepubliczną placówką przeznaczoną dla chłopców w wieku szkolnym z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim i umiarkowanym. Placówka dostosowana jest do potrzeb opiekuńczo - wychowawczych i zdrowotnych mieszkających w nim chłopców. Wychowankowie mają zapewnioną całodobową opiekę, pomoc w nauce, różnorodne zajęcia rozwijające osobowość oraz wychowanie religijne. Dla chłopców w wieku od 12 do 19 lat działa placówka resocjalizacyjna w Warszawie wraz z filią w Aninie. Tutaj realizowany jest projekt zapobiegania wykluczeniu społecznemu „Trampolina” dla około 100 chłopców. Składa się na to edukacja na poziomie podstawowym i gimnazjalnym, zajęcia psychoterapeutyczne, przygotowanie do zdobycia zawodu i usamodzielnienie do dorosłego życia. Dodatkowo prowadzone są również świetlice socjoterapeutyczne mające na celu profilaktykę niedostosowania społecznego. Działają one w Warszawie, Włocławku, Zduńskiej Woli.
      Znakiem ostatnich czasów i odpowiedzią na konkretne potrzeby społeczne było otwarcie Zaocznego Technikum Ekonomiczno- Menedżerskiego we Włocławku.
      Księża orioniści angażują się również w duszpasterstwo specjalistyczne, jakim jest posługa dla osób głuchoniemych. Już w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku rozpoczęto ten rodzaj pracy w Zduńskiej Woli. Do dziś sprawowane są tam msze święte w języku migowym. Ma to miejsce także w Kaliszu, Malborku, Włocławku.
    Oprócz ośrodków charytatywno- wychowawczych należy wspomnieć o parafiach prowadzonych przez Księży Orionistów. Są one szczególnym obszarem realizacji apostolstwa  i charyzmatu oriońskiego.  Tu udzielana jest pomoc nie tylko materialna, ale przede wszystkim duchowa. Ksiądz Orione powtarzał, aby wyjść z zakrystii i nie zadowalać się tymi, którzy chodzą do kościoła. Orioniści odpowiadają więc na to wezwanie realizując tym samym postulaty nowej ewangelizacji. Idą tam, gdzie ludzie nie widzą sensu życia, stracili nadzieję i oddalili się od Kościoła. Z wiarą w Opatrzność Bożą ewangelizują promując godność ludzką. W tej chwili jest w Polsce dziewięć orońskich parafii, z których najliczniejsza, bo osiemnastotysięczna, jest w Kaliszu.
    Synowie Boskiej Opatrzności pełnią też posługę jako kapelani w szpitalach, domach zakonnych sióstr, kaplicach. Dzięki utworzeniu Fundacji Księdza Orione „Czyńmy Dobro” realizują ponad 50 projektów specjalnych ratując  życie, lecząc, a przede wszystkim głosząc Dobrą Nowinę.   Prowadzą dwa Domy Rekolekcyjne- w Zduńskiej Woli oraz Międzybrodziu Bialskim, dokąd zjeżdżają grupy z całej Polski, aby modlić się i wypoczywać. Ciekawostką jest, że gdy w latach siedemdziesiątych do Międzybrodzia przyjeżdżali chorzy z Krakowa, wtedy co roku gościł w „Orionówce” pasterz archidiecezji- ksiądz kardynał Karol Wojtyła.  Ostatni raz dostojny gość przebywał tam  8 lipca 1978 r. W tej samej miejscowości jest Psychiatryczny Zakład Opieki Leczniczej, gdzie duchową opiekę nad pacjentami  sprawują orioniści już od prawie 50 lat.
     Miejscem, w którym kształci się i duchowo formuje przyszłych kapłanów jest Wyższe Seminarium Duchowne Księży Orionistów w Łaźniewie oraz Nowicjat w Izbicy Kujawskiej.
     Żeńska gałąź Zgromadzenia, czyli Siostry Orionistki, pracują w domach pomocy społecznej i ośrodkach wychowawczych, w hospicjum, domu samotnej matki, służą ludziom chorym i samotnym w ich domach rodzinnych, katechizują.
    W miarę możliwości księża i siostry wspierani są przez osoby świeckie, wolontariuszy, którzy w duchu księdza Orione oddają się pracy na rzecz potrzebujących.
     Poprzez wszystkie te dzieła miłosierdzia : duszpasterskie, wychowawcze i opiekuńcze,  orioniści pragną ukazać wiernym istnienie Opatrzności Bożej i macierzyństwo Kościoła. Obejmują swą pieczą nie tylko wierzących, ale wszystkich potrzebujących bez względu na wyznanie i światopogląd- właśnie tak, jak czynił to święty Alojzy Orione. Idą także do tych, których w Kościele nie ma. Celem ich pracy jest budowanie jedności Kościoła i prowadzenie wszystkich do Chrystusa. Służą Chrystusowi w drugim człowieku odpowiadając na konkretne potrzeby i przez to wskazują na Boga. Dzieła te trwają, bo są oparte na miłości- caritas.  Zadaniem  świeckich jest wspieranie ich przez modlitwę i czynną pomoc, by nadal służyły ludziom i świadczyły o Bożej Opatrzności.                                                                               
                                                                      Anna Olejniczak - Orioński Ruch Świecki –                                                            
                                                                             Parafia Opatrzności Bożej- Kalisz

(Skrót artykułu zamieszczono w dwutygodniku diecezjalnym „Opiekun” nr 10 (418) 2014 r.)

REKOLEKCJE RODZINY ORIOŃSKIEJ
W dniach od 15 do 21 września 2014 r. odbyły się rekolekcje Rodziny Oriońskiej.  Zgromadziły one osoby konsekrowane : zakonników i zakonnice, członkinie Oriońskiego Instytutu Świeckiego (ISO), a od czwartku 18.września także osoby świeckie z Oriońskiego Ruchu Świeckiego (ORŚ) z całej Polski. (W sumie  ok. 80 wszystkich uczestników).
Rekolekcje pod hasłem „POWIEDZ NAM, KSIĘŻE ORIONE, JAKIE BYŁO TWOJE DOŚWIADCZENIE BOGA?”  prowadził przełożony generalny z Rzymu ks. Flavio Peloso oraz sekretarz generalny ks. Sylwester Sowizdrzał.
Tym dniom towarzyszyły różne ćwiczenia duchowe- osobiste i wspólnotowe, Msze Święte, modlitwa Liturgią Godzin, adoracje Najświętszego Sakramentu, konferencje.
Ks. Peloso przybliżał nam postać św. ks. Alojzego Orione, jego doświadczenie Boga i otwarcie na Boże inspiracje, abyśmy mogli lepiej zrozumieć jego charyzmat przekazany uczniom, Kościołowi i społeczeństwu. Utrwaliliśmy sobie główne myśli ks. Orione, aby : „Odnowić wszystko w Chrystusie”  „Odnowić wszystko w Kościele”, „Odnowić wszystko w miłości”. Dokonamy tego działając w jedności przez praktykowanie dzieł miłosierdzia. Dzieła te ewangelizują, otwierają oczy na wiarę i Boga, są „amboną”, z której mówi się o Bogu, „latarnią wiary”. Nasze postępowanie powinniśmy oprzeć na „logice miłości”: na otrzymaną łaskę mamy odpowiadać wdzięcznością, którą mamy wyrażać w służbie innym.
W trakcie rekolekcji przeżywaliśmy szczególnie wzruszające momenty, jak np. udział w uroczystej Mszy św. z wprowadzeniem relikwii św. Jana Pawła II pod przewodnictwem ks. biskupa Józefa Zawitkowskiego, czy osobiste błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem udzielone przez ks. generała Flavio Peloso.
W ostatni dzień kapłani odnowili swe śluby zakonne, a na zakończenie rekolekcji wszyscy obecni członkowie Rodziny Oriońskiej otrzymali pamiątkowe znaczki z logo „Instaurare Omnia in Christo”.