Drodzy bracia i siostry,
Dzisiaj pragniemy zwrócić uwagę na kolejny dar Ducha Świętego, dar umiejętności. Kiedy mówimy o umiejętności, myśl natychmiast biegnie ku zdolności człowieka do coraz lepszego poznania otaczającej go rzeczywistości i odkrycia praw rządzących przyrodą i wszechświatem. Jednakże wiedza pochodząca od Ducha Świętego nie ogranicza się do ludzkiego poznania: jest specjalnym darem prowadzącym nas do zrozumienia, poprzez rzeczywistość stworzoną wielkości i miłości Boga i Jego głębokiego związku z wszelkim stworzeniem.
1. Gdy nasze oczy oświecone są przez Ducha Świętego, to otwierają się na kontemplację Boga w pięknie przyrody i wspaniałości kosmosu, i prowadzą nas do odkrycia, że każda rzecz mówi nam o Bogu i Jego miłości. Wszystko to wzbudza w nas wielkie zdumienie i głębokie poczucie wdzięczności! Jest to uczucie, którego także doświadczamy, gdy podziwiamy jakieś arcydzieło sztuki lub jakieś cuda, które byłby owocem geniuszu i kreatywności człowieka. W obliczu tego wszystkiego Duch Święty prowadzi nas do chwalenia Pana z głębi naszego serca i rozpoznania w tym wszystkim co mamy i czym jesteśmy bezcennego daru Boga i znaku Jego nieskończonej miłość względem nas.
2. W pierwszym rozdziale Księgi Rodzaju, wręcz na samym początku całej Biblii wskazano, że Bóg ma upodobanie w swoim stworzeniu, wielokrotnie podkreślając piękno i dobro całej rzeczywistości. Na zakończenie każdego dnia napisano: „A Bóg widział, że były dobre” (1,12; 18.21.25), a w przypadku człowieka „bardzo dobre” (w. 31). Dar umiejętności umieszcza nas w głębokim współbrzmieniu ze Stwórcą i sprawia, że uczestniczymy w jasności Jego spojrzenia i Jego sądu. I to właśnie w tej perspektywie potrafimy dostrzec w mężczyźnie i kobiecie szczyt stworzenia, jako wypełnienie planu miłości, który wypisany jest w każdym z nas i każe nam uznać siebie nawzajem za braci i siostry. Pojawia się więc obraz nacechowany głęboką harmonią, gdzie wszystko odsyła do Stwórcy i gdzie Duch Święty pozwala nam dostrzec w każdej osobie i w każdej rzeczy ślad wielkości i dobroci Boga.
3. Wszystko to jest motywem pogody ducha i pokoju i czyni z chrześcijanina radosnego świadka Boga, śladem św. Franciszka z Asyżu i wielu świętych, którzy umieli uwielbiać i wyśpiewywać Jego miłość poprzez kontemplację stworzenia. Dar umiejętności pomaga nam równocześnie nie popadać w pewne postawy skrajne czy błędne. Pierwsza z nich, to niebezpieczeństwo uważania siebie za panów stworzenia. Świat stworzony nie jest własnością, którą możemy się rządzić według naszego upodobania. Tym bardziej nie jest własnością jedynie nielicznych: stworzenie jest darem, wspaniałym darem, jakim obdarzył nas Bóg, abyśmy się o nie troszczyli i wykorzystywali z korzyścią dla wszystkich, zawsze zachowując wielki szacunek i wdzięczność. Drugą postawę błędną przedstawia pokusa zatrzymanie się na stworzeniach, tak jakby mogły one dostarczyć odpowiedzi na wszystkie nasze oczekiwania. Wraz z darem umiejętności Duch Święty prowadzi nas do zrozumienia wartości i piękna osób i otaczającej nas rzeczywistości, ale także ich ograniczeń. Niekiedy rzeczywiście możemy dojść do absolutyzowania czegoś lub kogoś, a także jakiejś myśli czy filozofii życiowej, pasji, hobby czy nawet i pracy. Natomiast Duch Święty przekazując nam spojrzenie samego Pana Jezusa, sprawia, że rozumiemy, iż nie możemy umieszczać samych siebie czy też tego, co porywa nasze serce i przyciąga naszą uwagę, na miejscu należnym Stwórcy, lecz musimy pozwolić, aby wszystko było ukierunkowane na Boga i na spotkanie z Nim, ponieważ to jest najgłębszy i najbardziej autentyczny sens stworzenia.
Drodzy przyjaciele, psalm 8 każe modlić się następującymi słowami: „Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło Twych palców, księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził: czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, i czym syn człowieczy, że się nim zajmujesz?” (ww.4-5). Prośmy Pana, aby kontemplacja piękna i ogromu stworzenia stopiła nasze serce i otworzyła je na wdzięczność i uwielbienie za całe upodobanie i miłość, jaką Bóg napełnił każdego z nas.
Tłumaczenie: Radio watykańskie
