Drodzy bracia i siostry,
Jak wiecie, w minionych dniach odbyłem pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Był to wielki dar dla Kościoła i dziękuję za niego Bogu. On mnie prowadził po tej błogosławionej ziemi, która widziała historyczną obecność Jezusa i gdzie rozegrały się wydarzenia o znaczeniu fundamentalnym dla judaizmu, chrześcijaństwa i islamu. Pragnę ponowić moje serdeczne podziękowania Jego Świątobliwości Patriarsze Fouadowi Twalowi, biskupom różnych obrządków, kapłanom, franciszkanom z Kustodii Ziemi Świętej. Moją wdzięczną myśl kieruję także do władz jordańskich, izraelskich i palestyńskich, oraz do tych wszystkich, którzy przyczynili się do realizacji tej wizyty.
1. Głównym celem tej pielgrzymki była 50. rocznica historycznego spotkania papieża Pawła VI i patriarchy Atenagorasa. Wówczas po raz pierwszy Następca Piotra odwiedził Ziemię Świętą: papież Paweł VI zainaugurował w ten sposób podczas II Soboru Watykańskiego podróże papieży w epoce współczesnej poza granice państwa włoskiego. Ten proroczy gest Biskupa Rzymu i patriarchy Konstantynopola stanowił kamień milowy na trudnej, choć obiecującej drodze jedności wszystkich chrześcijan, która od tego czasu poczyniła znaczące postępy. Dlatego moje spotkanie z umiłowanym bratem w Chrystusie, Jego Świątobliwością Bartłomiejem, umiłowanym bratem w Chrystusie, było punktem kulminacyjnym tej wizyty. Wspólnie modliliśmy się przy Grobie Jezusa, a wspólnie z nami był patriarcha grecko-prawosławny z Jerozolimy Teofil III i apostolski patriarcha ormiański Nourhan, oraz inni arcybiskupi i biskupi różnych kościołów, władze świeckie i wielu wiernych. W tym miejscu, gdzie zabrzmiała wieść o zmartwychwstaniu Chrystusa odczuliśmy wszyscy gorycz i cierpienie podziałów, wciąż istniejących między uczniami Chrystusa. Ale przede w tej celebracji, pełnej wzajemnego braterstwa, szacunku i miłości, usłyszeliśmy donośny głos Zmartwychwstałego Dobrego Pasterza, który pragnie, aby wszystkie Jego owce stanowiły jedną owczarnię. Odczuliśmy pragnienie uzdrowienia nadal otwartych ran i stanowczego kontynuowania drogi do pełnej komunii.
2. Innym celem tej pielgrzymki było poparcie w tym regionie drogi do pokoju, który jest jednocześnie darem Boga i ludzkim zaangażowaniem. Uczyniłem to w Jordanii, Palestynie, w Izraelu. I zawsze czyniłem to jako pielgrzym, w imię Boga i człowieka, niosąc w sercu wielkie współczucie dla dzieci tej Ziemi, które zbyt długo żyją w warunkach wojny, i mają prawo w końcu, by móc zaznać dni pokoju!
Dlatego zachęciłem wiernych chrześcijan, by dali się „namaścić” – sercem uległym i otwartym -Duchem Świętym, żeby byli coraz bardziej zdolnymi do gestów pokory, braterstwa i pojednania. Duch Świętym pozwala podejmować te postawy w życiu codziennym, z ludźmi różnych kultur i religii i stawać się w ten sposób twórcami pokoju.
W Jordanii podziękowałem władzom i narodowi za ich wysiłki w przyjmowaniu wielu uchodźców z obszarów wojny. Ten wysiłek humanitarny zasługuje i wymaga dalszego wsparcia ze strony wspólnoty międzynarodowej. Podczas pielgrzymki także do innych miejsc zachęcałem zainteresowane władze do kontynuowania wysiłków, w celu złagodzenia napięć na Bliskim Wschodzie, zwłaszcza w udręczonej Syrii, jak również do dalszego poszukiwania sprawiedliwego rozwiązania konfliktu izraelsko-palestyńskiego. Dlatego zaprosiłem prezydenta Izraela i prezydenta Palestyny, by przyjechali do Watykanu, żeby modlić się wraz ze mną o pokój.
3. Ta pielgrzymka do Ziemi Świętej była także okazją, aby umocnić w wierze wspólnoty chrześcijańskie, które tak bardzo cierpią i wyrazić wdzięczność całego Kościoła za obecność chrześcijan w tym obszarze i na całym Bliskim Wschodzie. Ci nasi bracia są odważnymi świadkami nadziei i miłości, „solą i światłem” w tej Ziemi. Poprzez swoje życie wiary i modlitwy oraz cenioną pracę edukacyjną i charytatywną, działają oni na rzecz pojednania i przebaczenia, przyczyniając się do wspólnego dobra społeczeństwa.
Poprzez tę pielgrzymkę, która była prawdziwą łaską Pana, chciałem zanieść słowo nadziei, ale również i ja je w zamian otrzymałem! Otrzymałem je od braci i sióstr, którzy „wbrew nadziei mają nadzieję” (Rz 4,18), pośród wielu cierpień, takich jak osób, które uciekły ze swej ojczyzny z powodu konfliktów oraz osób dyskryminowanych z powodu swojej wiary w Chrystusa. Nadal bądźmy blisko nich! Modlimy się za nich i za pokój w Ziemi Świętej i na całym Bliskim Wschodzie. Niech modlitwa całego Kościoła wspiera również drogę ku pełnej jedności chrześcijan, aby świat uwierzył w miłość Boga, który w Jezusie Chrystusie przyszedł zamieszkać pośród nas.
Po polsku:
Podczas dzisiejszej katechezy Ojciec Święty przypomniał przebieg zakończonej w poniedziałek pielgrzymki do Ziemi Świętej. Podziękował władzom Jordanii, Izraela i Palestyny, a także zwierzchnikom tamtejszych religii i wyznań za życzliwe przyjęcie oraz wszystkim odpowiedzialnym, za przygotowanie tej wizyty. Jej motywem była 50. rocznica historycznego spotkania papieża Pawła VI i patriarchy Atenagorasa. To ono otworzyło szeroką perspektywę dialogu wiodącego ku jedności chrześcijan. Ponawiając ten gest Ojciec Święty spotkał się z Jego Świątobliwością Bartłomiejem i podjął wspólną modlitwę przy Grobie Jezusa, upraszając dar jedności. Ważnym aspektem pielgrzymki było poparcie i umocnienie wszystkich, którzy tym regionie świata, nękanym doświadczeniem wojny, pragną pokoju. Zaprosił do Watykanu prezydentów Izraela i Palestyny, by wspólnie zanosić do Boga gorącą modlitwę o pokój. Apelował o poszanowanie wolności religijnej, zachęcał chrześcijan, by byli otwarci na gesty pokoju, braterstwa i pojednania. Umacniając wspólnoty chrześcijańskie przypomniał nam wszystkim, że żyjący tam nasi bracia są odważnymi świadkami nadziei i miłości, są „solą i światłem” tej Ziemi, i oczekują naszego modlitewnego wsparcia.
Speaker:
Pozdrawiam serdecznie pielgrzymów polskich. Bracia i siostry, dzisiaj pragnę szczególnie podziękować wam za duchowe wsparcie w dniach mego pielgrzymowania do Ziemi Świętej. Proszę was nadal o modlitwę za wszystkich, którzy mieszkają w Ziemi Jezusa i na całym Bliskim Wschodzie. Niech ten region świata cieszy się pokojem i braterstwem, które nam wszystkim darował nasz Pan, Jezus Chrystus. Z serca wam błogosławię.
